Η εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι το κατεστραμμένο είδωλο της ιστορίας.
Ούτε το σκιάχτρο για τις δυνάμεις του «κακού».
Η αξία της παραμένει αναλλοίωτη και διαχρονική.

Μας φέρνει στη μνήμη την ανάγκη του εξανθρωπισμού της ζωής μας, της καθημερινότητάς μας, των συνθηκών εργασίας, της ανάπτυξης, της κοινωνικής ευαισθησίας και αλληλεγγύης.

Τα ανθρώπινα, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα είναι δείκτης προόδου και ευημερίας. Η κατοχύρωση και η εμβάθυνσή τους καθιστά ακατάπαυστη τη μάχη για την υπεράσπισή τους.

Ο αγώνας της μνήμης εναντίον της λήθης μάς δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Η «κόκκινη» Πρωτομαγιά δεν είναι και δεν μπορεί να γίνει στατική επέτειος. Αλλά ούτε είναι και μουσειακό γεγονός. Δεν συνδέεται με ιδεοληψίες και πολύ περισσότερο με αναχρονισμούς.

Την υπερασπιζόμαστε, κάνοντας εκείνες τις προσαρμογές που είναι απαραίτητες για να είμαστε σε αρμονία με τις σύγχρονες απαιτήσεις και προκλήσεις.

Αλλάζουμε για να παραμείνουμε σταθεροί στις αρχές και στις ιδέες μας.
Άλλωστε, ό,τι δεν αλλάζει πεθαίνει. Απονεκρώνεται.

Στη ζώσα πραγματικότητα η Πρωτομαγιά είναι ο κόσμος μας.
Ο κόσμος της εργασίας, της παραγωγής, της επιστήμης, της τεχνολογίας, της έρευνας, της τέχνης και του πολιτισμού.

Η Κρήτη τιμά τους αγώνες όλων των εργαζομένων γιατί πυξίδα της είναι και παραμένει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η ιστορία και η προσφορά της το αποδεικνύουν.

Το Ηράκλειο, πρωτεύουσα δύναμη του νησιού μας, έχει τη δική του ιστορική, κοινωνική, πολιτισμική φόρτιση.

Η συνδρομή και η συμβολή του ήταν καταλυτική στην υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και πρωτίστως στην εμπέδωση της κοινωνικής και πολιτικής δημοκρατίας.